000			03072nam a2200265 a 4500
001			41721
003			CY-NiELP
005			20230704062947.0
008			120530t20092008gr f 000 j gred
020			_a9789600348644
040			_bgre _aCY-NiELP
082	7		_a889.3
100	1		_aΖαρόκωστα, Κατερίνα _d1951- _4aut _969934
245	1	4	_aΤου έρωτα και της τύχης : _bδιηγήματα / _cΚατερίνα Ζαρόκωστα.
250			_a1η έκδ.
260			_aΑθήνα: _bΚαστανιώτης, _c2009.
300			_a211 σ.
300			_a22 εκ.
520			_a"Τα σκίνα μοσχοβόλαγαν, οι ανοιξιάτικες φυλλωσιές θρασομανούσαν, οι βουκαμβίλιες, οι ιβίσκοι, πορφυρές, χρυσαφένιες αστραπές, η θάλασσα ολοκάθαρη, γαλανή ως πέρα, μισή στον ουρανό, μισή στη γη, νερό κι αιθέρας ένα. Αν η Μάρω ήταν με τον Κυριάκο θα αντάλλασσαν την αγαπημένη τους φράση: "Τι περισσότερο μπορεί να έχει ο παράδεισος;" Είναι όμως μ' αυτό τον άντρα με τον οποίο έχουν μοιραστεί λίγες βδομάδες μόνο, κι αυτές σκόρπιες (κάτι σαν τις αστραπές της βουκαμβίλιας), που εξακολουθεί ωστόσο να την αναστατώνει, να τη συγχίζει, να τορπιλίζει την τάξη που είδε κι έπαθε να ξαναφέρει στη ζωή της." Φύσεις απαιτητικές και ανήσυχες, χαρακτήρες που μετεωρίζονται ανάμεσα σε αντικρουόμενες επιθυμίες, οι ήρωες του βιβλίου διαλέγουν επιπλέον και λάθος ταίρι. Άλλος από φιληδονία, άλλος από επιπολαιότητα, νεανικό ενθουσιασμό, μνησικακία ή εκδικητικότητα, διαβαίνουν με σχετική ευκολία τη γραμμή ανάμεσα στην αγάπη και στο αντίθετό της, στην αλήθεια και στο ψέμα, στην πίστη και την προδοσία. Κι όταν σημάνει η ώρα της κρίσης, ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα αν οφείλεται στην πανουργία του έρωτα, στην πονηριά της μοίρας ή στο δίχτυ που έριξαν οι ίδιοι στον εαυτό τους;
650		7	_aΕλληνική λογοτεχνία _2 _969059
650		7	_aΕλληνικό διήγημα _2 _969111
710	2	0	_aΚαστανιώτης _4pbl _972516
911			_a058604 _e20120601 _j2009 _n889.3 ΖΑΡ _p1 _q21 _r0 _s8 _vΜαυρομάτης _x20/12/2011 _y7,85
942			_2ddc _cBK _h889.3 ΖΑΡ
999			_c41776 _d41776