000 02673nam a22002897a 4500
001 103984
003 CY-NiELP
005 20250627091149.0
006 a|||||r|||| 00| 0
007 ta
008 250627s2025 gr ||||e |||| 00| f gre d
020 _a9786185713683
_q(χαρτόδ.)
040 _aCY-NiELP
_bgre
_cCY-NiELP
_dCY-NiELP
_eAACR2
041 0 _agre
082 7 _223
_a889.3
100 1 _aΚαλλέ, Στέλλα
_4aut
_9170703
245 1 2 _aΤο σ' αγαπώ που δεν είπα /
_cΣτέλλα Καλλέ.
260 _aΑθήνα :
_bΈξη,
_c2025.
300 _a443 σ. ;
_c21 εκ.
490 0 _aΕλληνική λογοτεχνία
520 _a«Πάρε το μωρό και πέταξέ το στο ρέμα! Πώς θα μεγαλώσουμε τόσα κορίτσια; Πώς θα τα προικίσουμε φτωχοί άνθρωποι;» Αυτή ήταν η πρώτη αντίδραση της μάνας της Αθηνάς, σαν άνοιξε τα μάτια της σε αυτόν τον κόσμο. Και έτσι, αντί για αγάπη, ένιωσε την απέχθεια, μόνο και μόνο γιατί τόλμησε να γεννηθεί. «Όποιος χτυπήσει αυτή την πόρτα για να σας ζητήσει σε γάμο, θα σας δώσω», υποσχόταν η μάνα της και το έπραττε δίχως ενδοιασμό. Και έτσι η Αθηνά παντρεύτηκε στα δεκαπέντε της τον Γιώργο, που ποτέ του δεν την αγάπησε. Και στο τέλος έγινε μια μάνα σαν τη μάνα της, δίχως να ξέρει πώς να αγαπήσει τα δικά της παιδιά. Έτσι κύλησε ολόκληρη η ζωή της. Ο δρόμος της μακρύς. Από τον Έβρο, στη Λαμία, στη Στουτγκάρδη, στην Αλεξανδρούπολη. Κάθε πόλη και μια ιστορία. Κάθε σταθμός και ένα δάκρυ. Το τίμημα που θα κληθεί να πληρώσει, βαρύ. Μόνο τότε θα καταλάβει… Μόνο τότε θα αισθανθεί… Και θα ζητήσει συγχώρεση από όσους άθελά της πλήγωσε. Όμως, ο χρόνος ποτέ δεν ήταν με το μέρος της.
650 7 _aΕλληνική λογοτεχνία
_969059
650 7 _aΕλληνικό μυθιστόρημα
_969128
710 2 _aΈξη
_4pbl
_969306
942 _2ddc
_cBK
_h889.3 ΚΑΛ
_e23
970 _b2025
_cPanPap
999 _c103984
_d103984