000			02285nam a22002897a 4500
001			103983
003			CY-NiELP
005			20250627090801.0
006			a|||||r|||| 00| 0
007			ta
008			250627s2024 gr f ||| 1|gredd
020			_a9786185713676 _q(χαρτόδ.)
040			_bgre _aCY-NiELP _cCY-NiELP _eAACR2
041	0		_agre
082	7		_a889.3 _223
100	1		_aΔουργούτη, Εύη, _d1992- _4aut _967884
245	1	2	_aΗ οργή που ματώνει τη μέρα / _cΕύη Δουργούτη.
260			_aΑθήνα : _bΈξη, _c2024.
300			_a435 σ. ; _c21 εκ.
490	0		_aΕλληνική λογοτεχνία
520			_aΟρεινή Αρκαδία, Δεκέμβριος 1980 «Σταματήστε! Σταματήστε σας λέω!» ακούστηκε μία φωνή γεμάτη πανικό. «Νομίζω πως είναι νεκρή…» Για λίγα λεπτά η απόλυτη ησυχία βασίλεψε στο μικρό ξέφωτο, ενώ οι ένοχοι έστεκαν αμίλητοι, μην τολμώντας να στρέψουν το βλέμμα τους στην άτυχη κοπέλα που κείτονταν λίγο παραπέρα λιπόθυμη, γεμάτη λάσπες και μώλωπες. «Ορκιστείτε όλοι πως κανείς δεν θα μιλήσει. Θα ξεχάσουμε ό,τι έγινε σαν να μην συνέβη ποτέ». Κάποιος, όμως, είχε ορκιστεί ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ. Τριάντα χρόνια μετά, θα παίξει με τον χρόνο σκαλίζοντας μυστικά που θάφτηκαν στο φως του φεγγαριού. Ένα μυστήριο που εδώ και χρόνια αναζητά τη λύση του. Μία αποκάλυψη που αποδεικνύει ότι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποιον πραγματικά έχει στο πλάι του.
650		7	_aΕλληνική λογοτεχνία _969059
650		7	_aΕλληνικό μυθιστόρημα _969128
710	2	0	_aΈξη _4pbl _969306
942			_2ddc _cBK _h889.3 ΔΟΥ _e23
970			_b2025 _cPanPap
999			_c103983 _d103983