Η φύση του Επιστημονικού Εγγραμματισμού στα Benchmarks και Standards.
Τύπος υλικού: ΆρθροΠεριγραφή: σ. [119]-144 ; 21 εκΘέμα(τα): Σε: Διδασκαλία των φυσικών επιστημών και πολιτισμόςΠερίληψη: Η πολυπλοκότητα της επιστήμης περιγράφεται στις δύο σημαντικά έγγραφα για τη μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης των φυσικών επιστημών στις ΗΠΑ τα: Benchmarks for Science Literacy (1993) και National Science Education Standards (1996). Μερικοί τα έχουν αντιμετωπίσει σαν έντονα (μεταμοντέρνα) ενώ άλλοι έχουν τα έχουν κριτικάρει σαν πολύ (σύγχρονα) στις περιγραφές τους για τη φύσης της επιστήμης. Μια ανάλυση των εγγράφων δείχνει, πώς αναδεικνύεται η κάθε κριτική. Η πολυπλοκότητα της επιστήμης δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να πει, ότι η (επιστημονική γνώση είναι αβέβαιη ή ότι υπόκειται διαρκώς σε αλλαγή) και ότι (η επιστημονική γνώση είναι σταθερή). Αυτή η (αλλαγή είναι ένα διαρκές χαρακτηριστικό γνώρισμα της επιστήμης) και (η συνέχεια είναι ένα διαρκές χαρακτηριστικό γνώρισμα της επιστήμης). Αυτό (είναι φυσιολογικό για τους επιστήμονες, δηλαδή, να διαφέρουν ο ένας με τον άλλο) και (οι επιστήμονες λειτουργούν προς μια συναίνεση-συμφωνία). ΄Ομοια και τα Benchmarks και τα Standards περιγράφουν την επιστήμη με όρους που φαίνονται μερικές φορές να δίνουν έμφαση στην αβεβαιότητα, της τωρινής μας γνώσης ενώ κάποιες άλλες φορές υπογραμμίζουν τη σταθερή, καθολική γνώση. Αν και η γενική εικόνα της επιστήμης, όπως παρουσιάζεται από κάθε έγγραφο μοιάζει αυτής του σύγχρονου ρεαλισμού, δεν είναι δύσκολο να φανεί κάποιες δηλώσεις που ανήκουν στη μεταμοντέρνα θεωρία της σχετικότητας της γνώσης χρωματίζουν την επιστήμη, σαν επιστημονικά ισοδύναμη με τις κοινωνικές επιστήμες ή ακόμα και τις τέχνες και τις κλασικές μελέτες. Οι επιπτώσεις στην εκπαίδευση των φυσικών επιστημών συζητιούνται.Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές (σ. 142-144).
Η πολυπλοκότητα της επιστήμης περιγράφεται στις δύο σημαντικά έγγραφα για τη μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης των φυσικών επιστημών στις ΗΠΑ τα: Benchmarks for Science Literacy (1993) και National Science Education Standards (1996). Μερικοί τα έχουν αντιμετωπίσει σαν έντονα (μεταμοντέρνα) ενώ άλλοι έχουν τα έχουν κριτικάρει σαν πολύ (σύγχρονα) στις περιγραφές τους για τη φύσης της επιστήμης. Μια ανάλυση των εγγράφων δείχνει, πώς αναδεικνύεται η κάθε κριτική. Η πολυπλοκότητα της επιστήμης δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να πει, ότι η (επιστημονική γνώση είναι αβέβαιη ή ότι υπόκειται διαρκώς σε αλλαγή) και ότι (η επιστημονική γνώση είναι σταθερή). Αυτή η (αλλαγή είναι ένα διαρκές χαρακτηριστικό γνώρισμα της επιστήμης) και (η συνέχεια είναι ένα διαρκές χαρακτηριστικό γνώρισμα της επιστήμης). Αυτό (είναι φυσιολογικό για τους επιστήμονες, δηλαδή, να διαφέρουν ο ένας με τον άλλο) και (οι επιστήμονες λειτουργούν προς μια συναίνεση-συμφωνία). ΄Ομοια και τα Benchmarks και τα Standards περιγράφουν την επιστήμη με όρους που φαίνονται μερικές φορές να δίνουν έμφαση στην αβεβαιότητα, της τωρινής μας γνώσης ενώ κάποιες άλλες φορές υπογραμμίζουν τη σταθερή, καθολική γνώση. Αν και η γενική εικόνα της επιστήμης, όπως παρουσιάζεται από κάθε έγγραφο μοιάζει αυτής του σύγχρονου ρεαλισμού, δεν είναι δύσκολο να φανεί κάποιες δηλώσεις που ανήκουν στη μεταμοντέρνα θεωρία της σχετικότητας της γνώσης χρωματίζουν την επιστήμη, σαν επιστημονικά ισοδύναμη με τις κοινωνικές επιστήμες ή ακόμα και τις τέχνες και τις κλασικές μελέτες. Οι επιπτώσεις στην εκπαίδευση των φυσικών επιστημών συζητιούνται.
Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό τον τίτλο.