Ορεινή Αρκαδία, Δεκέμβριος 1980
«Σταματήστε! Σταματήστε σας λέω!» ακούστηκε μία φωνή γεμάτη πανικό. «Νομίζω πως είναι νεκρή…»
Για λίγα λεπτά η απόλυτη ησυχία βασίλεψε στο μικρό ξέφωτο, ενώ οι ένοχοι έστεκαν αμίλητοι, μην τολμώντας να στρέψουν το βλέμμα τους στην άτυχη κοπέλα που κείτονταν λίγο παραπέρα λιπόθυμη, γεμάτη λάσπες και μώλωπες.

«Ορκιστείτε όλοι πως κανείς δεν θα μιλήσει. Θα ξεχάσουμε ό,τι έγινε σαν να μην συνέβη ποτέ».

Κάποιος, όμως, είχε ορκιστεί ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ. Τριάντα χρόνια μετά, θα παίξει με τον χρόνο σκαλίζοντας μυστικά που θάφτηκαν στο φως του φεγγαριού.
Ένα μυστήριο που εδώ και χρόνια αναζητά τη λύση του. Μία αποκάλυψη που αποδεικνύει ότι κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποιον πραγματικά έχει στο πλάι του.