Includes summary in Greek language (p. 217).

Ιncludes bibliographical references.

Αρχικά, παρουσιάζεται μια γυναικεία κεφαλή με κάλαθο, μεγαλύτερη, η οποία βρίσκεται απο το φυσικό μέγεθος στις συλλογές του Steiermarkisches Landesmuseum στην Graz. Η κεφαλή του 4ου αιώνα φέρει κάλαθο με πύργους και είναι μια από τις ελάχιστες μνημειακές κεφαλές αυτού του είδους. Μοιάζει στην τεχνοτροπία του χτενίσματος με την κεφαλή του Βερολίνου, και στο κάλυμμα της κεφαλής με ένα κομμάτι στο Leipzig. Η τεχνοτροπία άλλαξε σταδιακά στην αρχή της Ελληνιστικής περιόδου. Μία ομάδα από ανδρικές και γυναικείες κεφαλές από ασβεστόλιθο του τέλους του 4ου με αρχές του 3ου αιώνα μοιράζονται χαρακτηριστικά στοιχεία όπως το σκάλισμα των μαλλιών, των ματιών, του στόματος, τη γραμμή του πηγουνιού. Χαρακτηριστικά είναι τα λεπτοσκαλισμένα τόξα των χειλιών και οι απαλά πλασμένες χειλικές γωνιές καθώς και τα σκιώδη μάτια με έμφαση στα ''angulus oculi medialis''. Αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να βρεθούν επίσης στην Ελληνική γλυπτική του δεύτερου μισού του 4ου αιώνα. Κεφαλές αυτής της περιόδου δείχνουν συχνά ένα ακριβές περίγραμμα του προσώπου με μια δυνατή, δυναμική γραμμή των σαγονιών και μια σχεδόν οριζόντια γραμμή από το πηγούνι στο λαιμό (π.χ. Λευκωσία, Κυπριακό Μουσείο Ε 475, Ε 511, Ε 680, Δ 272 και Κοπεγχάγη, Ny Carlsberg Glyptotek IN 2747). Ένα σχετικά ύστερο αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτής της ομάδας είναι η ανδρική κεφαλή της Γενεύης, Μουσείο Τέχνης και Αρχαιολογίας 19720, το οποίιο ίσως να μπορούσε να συσχετιστεί με το πορτραίτο του Πτολεμαίου Α'. Σε κάποιο σημείο στις αρχές του 3ου αιώνα νέες φυσιογνωμίες βρίσκουν το δρόμο τους προς την Κύπρο. Πρώτα, νέα κτενίσματα μπορούν να σημειωθούν. Νέοιάντρες υιοθετούν τους κοντούς βόστρυχους και τη γενειάδα των θεοτήτων και των αθλητικών μορφών του 4ου αιώνα. Αυτή η κόμμωση χρησιμοποιείται σ' αυτήν την ομάδα τουλάχιστον μέχρι το τέλος της Ελληνιστικής περιόδου. Το πορτραίτο νέου από τη Βιέννη, Kunsthistorisches Museum I 626, είναι ένα εξαιρετικό πρώιμο δείγμα για τη χρήση αυτής της κώμης σε ασβεστόλιθο. Πρέπει να ανήκει στο πρώτο μισό του 3ου αιώνα.